Yolda olma eylemi varılacak yerden bağımsız olarak başlı başına bir heyecan kaynağı bence. Çoğu zaman ‘gidiyor olmanın’ bünyede uyandırdığı duygular; sevinç, heyecan, mutluluk… her ne ise işte, varacağınız hedefin önüne geçip sanki önemli olanın sadece yolda olmak olduğunu empoze ediyor size.
Her neyse…
Eski fotoğrafları karıştırırken yollarda çektiğim fotoğraflara denk geldim. Hard diskte duracaklarına burada dursunlar diye düşünerek birkaç tanesini seçtim.
Buyrun:
5. fotoğrafınız enfes.
cok guzeller! paylasiyorum
Jack Kerouac’a bağlamışsın abi. Ve yine sinemaskop, yine NBC tandansı sezdim fotoğraflarda.
Gözlerine sağlık, çok iyi fotoğraflar.
Yorumlar için teşekkürler.
Sinan,
Jack Kerouac nasıl bir kitap yazdıysa hâlâ bitiremedim. Az kaldı ama bir türlü bitmedi :)
Yolların kıvrımları beni her zaman etkiler. Yolda olmak algısı işte o zaman gerçeklik kazanıyor. Panaroma mı yaptınız yoksa kadraj ayarlaması mı?
Emrah,
Şu yazıda bahsettiğim yöntemin aynısı. Sinemaskop oranın hastasıyım :)